Уганда диктатори сифатида 1971–1979 йиллар оралиғида ҳукмронлик қилган. У ўз қавми — каква қабиласига таянадиган зўравон тузум ташкил этган. Унинг ҳокимияти даврида 300 минг киши ўлдирилган, баъзилари ейилган ёки тимсоҳларга озуқа қилинган.
Амин ҳатто мухолифат етакчиларидан бири бўлган Сулейман Ҳуссайннинг бошини кесиб, музлатгичда сақлаган ва уни турли вазиятларда суҳбатдош сифатида ишлатган. Кайфияти ёмон пайтларда бошга пичоқ отган.
У қора ирқчиликни тарғиб қилган. Бир халқаро учрашувда уни тўрт инглиз ташувчи юк кўтариб келган.
1978 йилда Танзанияга қарши уруш бошлади, аммо мағлубиятга учраб, мамлакатдан қочди.
Абу Муслим
