18 май 1944 йилда Қрим татарларининг депортацияси хотирасига Қайғу кунидир. Бутун бир халқ — Қрим татарлари Москва ҳукуматининг буйруғи билан ўз тарихий ватани — Қримдан бир неча кун ичида зўрлик билан кўчирилган фожиали воқеадир.
Депортация 1944 йил 18 майда бошланган ва бир неча кун давом этган. Қрим татарлари мол вагонларида Ўрта Осиё ва Сибирнинг узоқ ҳудудларига ташилган. Йўлда кўп минглаб одамлар очлик, чанқоқ, касалликлар ва қатор шароитларнинг оғирлиги туфайли ҳалок бўлган. Омон қолганлар эса ўзга юртларда оғир турмуш шароитлари, камситиш ва ўнлаб йиллар давомида Қримга қайтиш тақиқига дуч келишган.
Кўпгина тарихчилар ва ҳуқуқ ҳимояси ташкилотлари Қрим татарларининг депортациясини геноцид акти деб тан олишади, чунки у халқнинг миллий ўзлиги ва маданиятини йўқ қилишга қаратилган эди.
Бугунги кунда бутун дунё бўйлаб Қрим татарлари депортация қурбонлари хотирасини ёд этадилар ва ўз ҳуқуқларини тиклаш ҳамда маданиятларини сақлаб қолиш учун курашни давом эттирмоқдалар. Бу кунда қайғу ва бирдамлик белгиси сифатида хотира тадбирлари, митинглар ва дуолар ўтказилади.
Абу Муслим
